19
Mar
ေတြ႔ဆံုခ်ိန္ေလးကို တန္ဖိုးထားတတ္ၾကပါေစရန္......
Posted by zawye in ေဆာင္းပါး
ကၽြန္ေတာ္တို႔လုူသားေတြရဲ႕ဘ၀ဟာတိုေတာင္းလြန္းလွပါတယ္..အသက္ေလးရလာေတာ႔လူေတြ အေၾကာင္းကို ပိုသိလာၿဖစ္တယ္...။ တခ်ိဳ႕က အခ်င္းခ်င္း ေတြ႔တာေတာင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြမာနေတြ ေဒါသ ေတြနဲ႔၀န္တိုၿခင္းေတြနဲ႔ မကင္းႏိ္ုင္ၾကဘူး..... တကယ္႔ အစစ္အမွန္ဆို တာဘာလဲ ဆိုတာ ကိုေမ႔ေနၾက တယ္.. မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔ တန္ဖိုးကိုလည္း အေလးမထားဘဲအတၱကို ေရွ့တန္း တင္္လာၾကတယ္.. ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ေပါ႔ဗ်ာ..... တခါတေလက်ေတာ႔လည္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုဆန္းစစ္ မိပါ တယ္.. ရံဖန္ရံခါက်ေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔အသိေတြက ေတာ္ေတာ္ လြတ္သြားတယ္... ကိုယ္႔ကိုယ္ ကုိိုၿပန္သိေအာင္လုပ္ရင္လုပ္.. ဒါမွမဟုတ္စာေတြဖတ္... ကိုယ္႔ထက္လူႀကီးသူမ... မိတ္ေဆြေတြရဲ႕အသိနဲ႕ သတိေပးမႈေတြကိုနာယူတဲ႔အခါမွ ၿပန္ထိန္းႏိုင္တာမ်ားတယ္... “တကယ့္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ... အေတြ႔ အၾကံဳ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို သူနဲ႔အတူ ကိုယ္ၾကံဳေတြခဲ့ရဖူးတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ သူ႔ကို ကုိယ္ႏွစ္သက္မယ္။ တစ္ခါတေလမွာ သူ႔ကို ကိုယ္စိတ္ဆိုးမယ္။ ဘယ္လိုအေကာင္းအဆိုးမ်ဳိးပဲ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ပါေစ ေနာက္ဆံုးမွာ သူ႔ကိုသူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ ကိုယ္သတ္မွတ္ေသးတယ္၊ ကိုယ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းပါလို႔ သူက သတ္မွတ္ေသးတယ္ဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္း အစစ္အမွန္ပဲ ”ကိုယ့္ဘ၀မွာ စိတ္တူကိုယ္တူ အျမဲေပါင္းသင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလဲလို႔ လက္ ခ်ဳိး ေရတြက္ၾကည့္ဖူးပါသလား.. သူငယ္ခ်င္းဘ၀ ရဲ႕အဓိက လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ က နားလည္ေပးႏိုင္မႈ နဲ႔ သည္းခံ ၿခင္း ပဲလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါတယ္....
ယခု ကၽြန္ေတာ္ ဒီဘေလာ႔ေလးစလုပ္ၿဖစ္တာ ကလဲ သူငယ္ခ်င္း တစ္ ေယာက္ ရဲ႕ ဘေလာ႔ေလးကိုသြားသြားလည္ရင္း ကေနအေကာင္အထည္ေဖာ္ၿဖစ္တာပါ ... ဘေလာ႔ဆိုတဲ႔ ဒိုင္ယာယီေလး တစ္ခုဖန္တီးမယ္လို႔ ေတြးထားတာ တစ္ႏွစ္ရွိသြားပါၿပီ...။ အေၾကာင္းအမိ်ဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ၿဖစ္မလာခဲ႔ေသးပါဘူး...။ ဒီ၂၀၁၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ကုိ စာေရးၿဖစ္ေအာင္တြန္းအားေပးတဲ႔ အဓိက အေၾကာင္းၾကီး ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းကလဲ စာေတြေရးၿဖစ္သလို... ၾကီးလာရင္လဲစာေရး မယ္လို႔ရည္ရြယ္ထား ခဲ႔မိပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္က လူ႔ဘ၀ မွာတန္ဖိုးအထားဆံုးက ေမတၱာတရား ပါပဲ..။ ဒါေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ ရဲ႕အစ ပ်ိဳး နိဒါန္းေလးကို ေရာင္းရင္းတို႔ အတြက္ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔ ေ၀ါဟာရ စကားေလးပါးၿဖစ္တာပါ...။ ကၽြန္ေတာ္ခုအခ်ိန္ထိ ကိုယ္သိမွီသေလာက္ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ သင္ခန္းစာေလးေတြ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြအရ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ ေယာက္ ေတြ႕ဆံု အတူရွိခ်ိန္ေတြမွာ တန္ဖိုးထား မႈေတြ ေလ်ာ႔လာတာေတြ႔ခဲ႔ၾကံဳခဲ႔ရပါတယ္..။ ပိုၿပီး တန္ ဖိုး ထားနားလည္ရမယ္႔အစား သည္းခံမႈေတြ ေလ်ာ႔လ်ဲလာပဲ ၿဖစ္တတ္ၾကပါတယ္...။ မလိုတဲ႔ေနရာ ေလးေတြ မွာ သူလဲလူသားတစ္ေယာက္ ကိုယ္လဲ သက္ရွိတစ္ေယာက္ဆိုတာကို ေမ႔ထားၾကၿပီး ကိုၿဖစ္ခ်င္လိုခ်င္တဲ႔ အ တိုင္း တာကိုပဲ စဥ္းစားခဲ႔ၾကလို႔ပါ..။ တစ္ခါတေလ နားလည္မႈေလးေပးၿပီးခြင္႔ လြတ္တဲ႔ အၾကည္႔နဲ႔ ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ၿဖင္႔ အရာအားလံုးဟာ လွပေသသပ္ ေနမွာပါပဲ....။ မွတ္မွတ္ရရ လူေတြအမ်ားစုကို ပိုခ်စ္တတ္လာတာ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ (၂၀) ၿပည္႔ကစတာပါ...။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက ကာမတဏွာ မပါတဲ႔ ေမတၱာ စိတ္ကိုေၿပာတာပါ...။ လူေတြကိုအေကာင္းၿမင္ဘက္ကေန ပိုခ်စ္တတ္လာေလေလ မိတ္ေဆြအေပါင္း သင္းေေတြအတြက္ ကိုယ္ဟာ အသံုး၀င္တဲ႔ လူၿဖစ္လာပါၿပီ.... ကိုယ္ေနထိုင္တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ ကို ေမတၱာဓာတ္နဲ႔အလွဆင္ေနသလိုပါပဲ... ေဆးေရာင္စံုေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားသလို ကိုယ္႔ရဲ႕ အေလးထား ဂရုၿပဳတဲ႔ စိတ္က အရာအားလံုးကုိခ်ိဳၿမိန္ လွပ ေစလာႏိုင္ပါတယ္...။ ကိုယ္႔ကုိယ္ကိုေက်နပ္ႏိုင္တဲ႔သူ ကိုယ္႕ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ႔သူၿဖစ္လာမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္…။ ခုကၽြန္ေတာ္႔ ဒိုင္ယာရီေလးမွာ အမ်ားဆံုးေရးဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတာကေတာ႔ လူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ႔ လူေတြ အေၾကာင္း နဲ႔ ခံစားမႈစာစုေလးေတြပါ... သက္မဲ႔ ရုပ္၀တၳဳေတြတိုးတက္ေနတဲ႔ နည္းပညာေခတ္ၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ အားလံုးအမွီ ေၿပးလိုက္ေနရပါတယ္..။ တစ္ေန႔တာလႈပ္ရွားမႈေတြက ေေန အံ၀င္ခြင္္ က်မၿဖစ္မႈ ကို အေၿခခံၿပီး လူ႕စိတ္ေတြေၿပာင္းလဲတတ္ပါတယ္..။ ေၿပာင္းလဲ ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ေတြအတြက္ ထင္သလိုၿမင္သလို အားၿဖည္႔ အၾကံၿပဳရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ ဒိုင္ယာရီ ေက်ာက္ေဆာင္ေလး ကိုဖြင္႔ လွစ္လိုက္ရပါတယ္.........။
ယခု ကၽြန္ေတာ္ ဒီဘေလာ႔ေလးစလုပ္ၿဖစ္တာ ကလဲ သူငယ္ခ်င္း တစ္ ေယာက္ ရဲ႕ ဘေလာ႔ေလးကိုသြားသြားလည္ရင္း ကေနအေကာင္အထည္ေဖာ္ၿဖစ္တာပါ ... ဘေလာ႔ဆိုတဲ႔ ဒိုင္ယာယီေလး တစ္ခုဖန္တီးမယ္လို႔ ေတြးထားတာ တစ္ႏွစ္ရွိသြားပါၿပီ...။ အေၾကာင္းအမိ်ဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ၿဖစ္မလာခဲ႔ေသးပါဘူး...။ ဒီ၂၀၁၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ကုိ စာေရးၿဖစ္ေအာင္တြန္းအားေပးတဲ႔ အဓိက အေၾကာင္းၾကီး ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းကလဲ စာေတြေရးၿဖစ္သလို... ၾကီးလာရင္လဲစာေရး မယ္လို႔ရည္ရြယ္ထား ခဲ႔မိပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္က လူ႔ဘ၀ မွာတန္ဖိုးအထားဆံုးက ေမတၱာတရား ပါပဲ..။ ဒါေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ ရဲ႕အစ ပ်ိဳး နိဒါန္းေလးကို ေရာင္းရင္းတို႔ အတြက္ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔ ေ၀ါဟာရ စကားေလးပါးၿဖစ္တာပါ...။ ကၽြန္ေတာ္ခုအခ်ိန္ထိ ကိုယ္သိမွီသေလာက္ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ သင္ခန္းစာေလးေတြ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြအရ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ ေယာက္ ေတြ႕ဆံု အတူရွိခ်ိန္ေတြမွာ တန္ဖိုးထား မႈေတြ ေလ်ာ႔လာတာေတြ႔ခဲ႔ၾကံဳခဲ႔ရပါတယ္..။ ပိုၿပီး တန္ ဖိုး ထားနားလည္ရမယ္႔အစား သည္းခံမႈေတြ ေလ်ာ႔လ်ဲလာပဲ ၿဖစ္တတ္ၾကပါတယ္...။ မလိုတဲ႔ေနရာ ေလးေတြ မွာ သူလဲလူသားတစ္ေယာက္ ကိုယ္လဲ သက္ရွိတစ္ေယာက္ဆိုတာကို ေမ႔ထားၾကၿပီး ကိုၿဖစ္ခ်င္လိုခ်င္တဲ႔ အ တိုင္း တာကိုပဲ စဥ္းစားခဲ႔ၾကလို႔ပါ..။ တစ္ခါတေလ နားလည္မႈေလးေပးၿပီးခြင္႔ လြတ္တဲ႔ အၾကည္႔နဲ႔ ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ၿဖင္႔ အရာအားလံုးဟာ လွပေသသပ္ ေနမွာပါပဲ....။ မွတ္မွတ္ရရ လူေတြအမ်ားစုကို ပိုခ်စ္တတ္လာတာ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ (၂၀) ၿပည္႔ကစတာပါ...။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက ကာမတဏွာ မပါတဲ႔ ေမတၱာ စိတ္ကိုေၿပာတာပါ...။ လူေတြကိုအေကာင္းၿမင္ဘက္ကေန ပိုခ်စ္တတ္လာေလေလ မိတ္ေဆြအေပါင္း သင္းေေတြအတြက္ ကိုယ္ဟာ အသံုး၀င္တဲ႔ လူၿဖစ္လာပါၿပီ.... ကိုယ္ေနထိုင္တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ ကို ေမတၱာဓာတ္နဲ႔အလွဆင္ေနသလိုပါပဲ... ေဆးေရာင္စံုေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားသလို ကိုယ္႔ရဲ႕ အေလးထား ဂရုၿပဳတဲ႔ စိတ္က အရာအားလံုးကုိခ်ိဳၿမိန္ လွပ ေစလာႏိုင္ပါတယ္...။ ကိုယ္႔ကုိယ္ကိုေက်နပ္ႏိုင္တဲ႔သူ ကိုယ္႕ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ႔သူၿဖစ္လာမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္…။ ခုကၽြန္ေတာ္႔ ဒိုင္ယာရီေလးမွာ အမ်ားဆံုးေရးဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတာကေတာ႔ လူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ႔ လူေတြ အေၾကာင္း နဲ႔ ခံစားမႈစာစုေလးေတြပါ... သက္မဲ႔ ရုပ္၀တၳဳေတြတိုးတက္ေနတဲ႔ နည္းပညာေခတ္ၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ အားလံုးအမွီ ေၿပးလိုက္ေနရပါတယ္..။ တစ္ေန႔တာလႈပ္ရွားမႈေတြက ေေန အံ၀င္ခြင္္ က်မၿဖစ္မႈ ကို အေၿခခံၿပီး လူ႕စိတ္ေတြေၿပာင္းလဲတတ္ပါတယ္..။ ေၿပာင္းလဲ ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ေတြအတြက္ ထင္သလိုၿမင္သလို အားၿဖည္႔ အၾကံၿပဳရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ ဒိုင္ယာရီ ေက်ာက္ေဆာင္ေလး ကိုဖြင္႔ လွစ္လိုက္ရပါတယ္.........။
